Slof slof. Op de tweede dag van het jaar kom ik in mijn pyjama aan het ontbijt. Krant erbij. Radio aan. Na een tijdje dringt tot mij door: het is De winter van ... Kathy Lindekens! Helemaal haar aanstekelijke zelf heeft ze het over de schone kanten van het leven en vraagt de luisteraars om blije liedjes.
Ik slof slof naar het cd-rek en haal er het kapotte doosje van Slowhand uit. Hoe heet dat nummer ook alweer? Ik sms de titel naar radio 1 en neem nog een hap van mijn croissant. Telefoon. 't Is hier met de redactie. Waarom ik dat nummer gekozen heb? En of ik dat ook life wil uitleggen?
Euhm... Ja hoor!
7. May you never, oorspronkelijk van John Martyn. Wat ik dan zo positief vind aan deze song? 'Het is natuurlijk wel wat dubbel,' zeg ik in de ether. 'Clapton zingt over alle dingen die fout kunnen gaan in het leven. Maar hij hoopt dat het nooit zover komt en spreekt een soort van zegen uit die erg mooi is.'
'Ja,' antwoordt Kathy Lindekens vanuit de studio, 'en hij zingt ook: àls het gebeurt, zal ik er zijn. Probeer jij dat ook voor de mensen rond jou?' Ik vertel haar dat ik mijn best doe. En hoe blij ik ben haar te kunnen spreken. Toen zij het zoveel jaren geleden in Kattekwaad over verveling had, raakte ik er namelijk niet door. 'Ik belde naar jouw redactie en vertelde aan een van je medewerkers alleen maar 'ik verveel me, ik verveel me zo'. Dat is natuurlijk niet interessant op de radio.'
Ze lacht en ik dan durf het haar zeggen. 'Elke woensdagmiddag zat ik aan de radio gekluisterd. Ik herinner me zelfs de vaste rubrieken. Het leesbeest, een chef met een recept en dat wekelijkse taalspelletje.'
'Het Moeilijke Woordenmoment!' zegt Kathy Lindekens. 'Ja, dat was het!' roep ik. En net wanneer ik op de openbare omroep een pleidooi wil houden om alstublieft terug een kinderradioprogramma in te voeren, breekt mijn stem. Niet door zenuwen, maar door pure emotie.
Je kunt het gesprek herbeluisteren, vanaf minuut 28. En ik herhaal het hier ook nog eens. Op woensdagnamiddag wil ik graag weer twee à drie uurtjes kinderradio. Jullie toch ook?
Dàt vind ik een knap idee. Helemaal voor, Ellen !
BeantwoordenVerwijdereninderdaad, een topidee!
BeantwoordenVerwijderenDie Kathy... Als 8/9-jarige fikste ik het eens op mijn eentje om uitgenodigd te worden in haar studio. 'mama, ik moet volgende week naar Brussel want ik moet gaan praten in de radiostudio'. Moeder zei: 't is goed kind en hop... Daar was ik bij de grote Kathy. Alleen jammer dat je dat nu niet meer kan herbeluisteren... Van kattekattekattekattekattekattekwaaaaad...
BeantwoordenVerwijderenAmai, Annelies. Fantastisch programma, fantastische moeder en fantastische 8/9-jarige zou ik zeggen. (Dat laatste verbaast me trouwens niet echt.)
Verwijderen