Wikkelvis in Basel

Niet dat we tijdens onze tocht de steden gemeden hebben. We fietsten door Vesoul en Brel heeft gelijk, daar valt werkelijk niets te beleven. Gelukkig zat zijn chanson in mijn hoofd... Chauffe, Marcel, chauffe, alsof het nog niet warm genoeg was. We deden Montbeliard aan. Peugeot heeft daar een fabriek-met-museum waar je oude auto's, conceptuele auto's én de fietscollectie kunt bewonderen. En we deden Mulhouse. Gezellig stadspleintje, prachtig treinmuseum en bommetjes-zwembad.

Maar het echte citytrippen hielden we voor het allerlaatste. Basel was onze eindbestemming, vanaf daar zouden we de fiets op de trein zetten, gedaan met trappen. Ik denk niet dat ik ooit al zo cool ben aangekomen in een stad. Op de fiets door de grenspost en daar stonden we: midden in het centrum.

We  deden er terrasjes en kleine winkeltjes, stopten bij een vingervlugge accordeonist onder neon-straatkunst, slenterden langs het water. Nog een terrasje en wat snuisteren in winkeltjes. Na drie weken fietsen in volle natuur was het genieten van het stadse leven.

Basel is een mooie stad. Ondanks die brede, snelstromende Rijn die alles dwars doormidden snijdt, zijn linker- en rechteroever deel van een bevattelijk en bruisend historisch centrum. Of misschien is het dankzij. De Rijn brengt precies veel leven in de stad. Er zijn overzet bootjes die varen op kabels. Baselaars zelf zwemmen in een aparte strook langs de kade.

Zo doen ze hun boodschappen, werd ons verteld. Stroomopwaarts tomaten kopen, in een waterdichte tas de Rijn in gooien, er achteraan springen. Jezelf en je boodschappen met de stroom laten meedrijven tot aan je voordeur. Uit het water stappen, tomaten in de koelkast steken.

Voor ze in het water sprongen, vroeg ik het aan het koppel op de foto. Hebben jullie nu echt boodschappen bij of is dat een stadslegende? Ze vonden het grappig, maar 'nice that you ask' van die boodschappen hadden ze nog nooit gehoord. Al hebben veel Baselaars wel een waterdichte tas. Om in het weekend of tijdens hun lunchpauze te gaan zwemmen. Je stopt er je kleren en sandalen in, de tas zelf werkt als een ballon: het helpt je drijven. Wanneer je klaar bent, stap je uit langs een van de lage plekjes op de kade, kleren weer aan, terug naar het werk. Zo'n tas heet een wikkelvis. Wij hebben er ondertussen zelf ook twee, omdat wij dat idee van die boodschappen wel leuk vinden. Bij deze is in Basel een nieuwe stadsmythe gelanceerd.