Eindelijk een badkamer

Herinnert U zich nog het poppenhuis? Nu we toch met schoendozen aan het spelen zijn, maakten we meteen een badkamer. Die arme Playmobil-dutsen moeten zich niet langer wassen in het bad van de pinguïns, ze hebben nu hun eigen jacuzzi.

Als ze daar iemand voor moeten bedanken, dan is het mijn moeder. Via haar collega heeft ze toegang tot een clubje poppenhuisdesigners die alles in het klein doen. Aldus kwam ze met raad en daad en gerief aanzetten. Afvalgerief. In het bad en de lavabo zaten eerst yoghurt en smarties. (Op die manier. De kinderen vonden het heel leuk om te helpen / eten.) De handdoekhouders zijn van die litskes van melkdozen. De wc is de spuitkop van een of ander kuisproduct.



Tot zover de spullen verzameld door mijn moeder. Trots op wat we zelf gerecycleerd hebben: de handdoeken knipten we uit een oude dweil, de zeepjes zijn parels in een doorschijnende dop, de spiegel is het ijzeren deksel van een champagnekurk. En dat trapje? Dat is échte Playmobil. Het startblok van een zwemster. Lukas vond dat de kinderen tijdens het tanden poetsen ook mochten genieten van het uitzicht. Er moest een opstapje komen, precies zoals in onze eigen badkamer.



Ik vind het allemaal even heerlijk bedacht. Van de poppenhuisdesigners, van mijn moeder, van Lukas. Maar nu moet het stoppen. Voor ik te enthousiast word en ook tot dat clubje wil toetreden. Dat loopt gegarandeerd fout af: als ik mij daarop smijt, gaan de kinderen er nooit meer mee mogen spelen.