Het was in eerste instantie die reeks in de krant die mij nieuwsgierig maakte. Op een dag stond de middenpagina vol vrachtwagenwassers. Een andere keer ging het over de Mexicanen en de dood. 'Misschien moeten we dat fotofestival dit jaar maar eens doen. Mexico Megalopolis, het loopt nog een tijdje.' Tot het einde van zo'n tentoonstelling in zicht komt, natuurlijk, dan wordt het plots dringend. Wij gingen op het nippertje en een beetje tussendoor.
De foto's waren sterk, maar Knokke was koud en nat en de scenografie was niet altijd je dat. Zo stonden de carpoolers van Alejandro Cartagena een beetje verloren op een parking. De link is logisch, maar als er vlak voor de mooi uitvergrote foto's een echte truck geparkeerd staat, zie je er niet zoveel van.
Idem voor de zwart-wit fotografie van Iturbide. Misschien stond dat heel bewust op een pleintje met zwart-wit motieven, maar als ik scenografe van dienst was, zette ik haar werk op een strand. Met meer licht en wind, om recht te doen aan dat magisch realisme.
Ik denk dat er meestal wel een concept achter zat. De fameuze stadszichten van Pablo Lopez Luz tussen de appartementsblokken bijvoorbeeld. Helikopterbeelden van megalomane steden in schril contrast met die steriele balkonnetjes, het heeft zeker iets. Maar geef diezelfde Lopez Luz een beetje ruimte en het werkt voor mij al veel beter.
 |
| Stadszicht van Lopez Luz tussen de appartementen |
 |
| Lopez Luz in een park: de grens tussen Mexico en de VS |
Eigenlijk is dat mijn conclusie. Knokke, zet volgend jaar uw hele fotofestival op uw dijk en uw strand, in uw duinen en parken. Ik wil er gerust 5 kilometer meer voor fietsen, kijk eens wat het doet!
 |
| La ley del monte van Mauricio Palos |
 |
| Melba Arellano over de grandeur van burgemeester & gemeentehuis (zet hier dan toch verkiezingsborden zoals bij Palos!) |
 |
| Lipstick reportage van Maya Goded |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten