Met handschoenen aan lukt het niet, ik krijg geen grip. Dan maar zonder. Het is zo guur dat mijn handen meteen vuurrood zien, ijskoud aanvoelen. De anderen hebben er ook last van. Dus vluchten we regelmatig naar binnen. Aan de leraarstafel van een verder lege school drinken we met ons kleine clubje hete thee, eten we koeken met chocoladestukjes.
Zo geraken we er. En wanneer we tegen valavond de kleuter van M. door de tunnel sturen, stellen we tevreden vast dat het werkt. De kleuters zullen zo snel als hun beentjes willen door de wilgentunnel kunnen rennen. En als de takken schieten, zullen ze zich er ook lekker knus in kunnen verschuilen.
Na maandag-eerste-schooldag vertelt Lukas honderduit hoe ze in de tunnel politie-en-bandiet hebben gespeeld. Ik kan het me zo voorstellen: die takkenstructuur maakt van zo'n wilgenhut het ideale cachot. 'Spijtig dat het nog gaat groeien,' vindt hij.
En omdat hij in de klas rond politie werkt, legt hij mij meteen alle bijhorende wetten en regels uit. Klimmen, stokken uithalen, erdoor fietsen en kwattenkwaad mogen niet. Samen spelen wel. 'En anders krijg je boete.'
Wat komt het weer goed uit, de timing van onze GRAS-werkzaamheden en zijn project op school.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten