Gelukkig hoeft een mens die kinderen niet per se allemaal zelf te maken. Eentje lenen kan ook altijd.
Vorige week hadden we vijf nachten lang een extra meisje in huis. Haar ouders waren naar Ljubljana en van mij mogen ze nog een keer gaan. Want wat een gemak was dat!
In de badkamer. Aan- en uitkleden en tanden poetsen en haren kammen. Soms ook een bad. Supervlot, omdat de ene niet wil onderdoen voor de andere.
Aan tafel. Babbelen babbelen babbelen. We werden niet eens verondersteld veel te reageren. Konden op ons gemak wat dingen met elkaar bespreken. Ondertussen gingen zij verder met babbelen babbelen babbelen.
Gewoon tussendoor. Geen (of toch veel minder) gezeur om filmpjes en gezaag om spelletjes. Dat vermaakt elkaar urenlang. Met zwarte gaten en speciale krachten waarmee ze elkaar kunnen redden van de ondergang. 'En toen was jij in dat zwart gat verdwenen en keek ik op mijn opchecker of je een lieve mens was of een slechte en als je lief was, dan haalde ik je er terug uit.' 'Oh sorry, je bent stout en ik kan je niet redden. Nu ben je dood!' Daarna deed Lukas weer zijn eigen ding en maakten de meisjes huiswerk. Kruisten nadien hun verlangens aan in de playmobilfolder. Vermengden vloeibare lijm met plasticine om stevige schaaltjes te boetseren. Dat ging maar door.
Op zondagochtend. Ze hadden elkaar aangestoken om te lezen. Wij konden minstens een half uur langer slapen. Daarna werd ik vanzelf wakker en vroeg me af wat er scheelde. Voor alle zekerheid toch eens gaan kijken. Kort na deze foto was Jana's boek uit.
Drie kinderen. Voor even is dat makkelijk zat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten