Vooraleer ik aan dat blogboekproject begin eerst een paar belangrijke, misschien zelfs pijnlijke vragen.
Stel dat ik slaag in Hoofdstuk 2 uit Kelly's boek:
Nu blog ik over het leven van alledag. Maar dan het leven zoals het niet alle dagen is. U dacht toch niet echt dat mijn kinderen altijd het zonnetje in huis zijn? Dat ik geen huishouden doe omdat ik liever de wereld rondreis en op stap ga? Neen toch? Ik breng hier alleen maar gestoef over mijn gezin 1) omdat ik het zelf leuk wil blijven vinden en 2) omdat ik ongevraagd over hen schrijf. Zij hebben me hiervoor geen toestemming gegeven. En ik zou het zelf slechts matig appreciëren wanneer iemand mijn nukken en kuren voor het ruime publiek te grabbel zou gooien.
Wat leest U hier nog? Oh ja! Als ik het niet laten kan, ventileer ik een keer over de actualiteit en een handvol maatschappelijke dada's. Verder blink ik nergens in uit. Mijn vingers zijn niet groen genoeg, mijn keukentalent is onbestaande en mijn naaimachine doet voornamelijk verstelwerk. U vindt hier dus geen moestuintips, geen recepten, geen patronen. Nada. Noppes.
Stel nu dat ik niet meer blog als een ongericht projectiel, over van alles zomaar wat?
Stel nu dat ik mijn focus vindt? Mijn sterktes inzet?
Even denken... Pedagogiek en organisatietalent!
Over naar de volgende vraag.
Stel dat ik slaag in Hoofdstuk 3 uit Kelly's boek:
Oké, pedagogiek en de boel organiseren, laten we er vanuit gaan dat die twee mijn best selling points zijn. Ik kan daarover een aantal stukjes schrijven. Over organiseren op kleinschalig niveau:
- Leven zonder droogkast. Hoe doe je dat?
- Leven zonder auto. Hoe kan dat?
- Tips om speelgoed op te bergen zonder zo'n lelijke Trofast-kast van IKEA.
- Kamperen: de bagagelijst waarvoor je geen dakkoffer nodig hebt.
- Wat doe je als het zandbakseizoen begint en je badkamer elke avond een woestijn wordt?
- Tien tips voor een overzichtelijke vestiaire. (Hm. Maak daar maar drie tips van!)
- 4/5de werken voor je gezin. Welke formule werkt het beste?
- Spelen met Lego zonder nadien een half uur op je knieën de kleine blokjes te verzamelen.
- De magie van bakjes, bakjes overal
- ...
Ook over kleine pedagogiek kan ik één en ander delen:
- De beste opvoedboeken ooit. Die waar je hard om moet lachen en ook nog iets uithaalt.
- Waarom geef je het tuutje beter niet aan de Sint? En wat doe je dan wél?
- Hoe praat je met je kind over het oudercontact?
- De pro's en contra's van beloningssystemen
- Op zoek naar kinderopvang: waar kun je op letten?
- Starten met kinderopvang: waarom je best gaat wennen met je kind
- De zin en onzin van huiswerk
- Wat doen schermloze dagen?
- Hoe doe je privé aan pedagogisch documenteren?
- Vegetarisch (op)voeden. Geen recepten, maar wel: hoe hou je je kinderen weg van vlees en vis zonder dat het sociale paria's worden?
- ...
Ik vraag het heel ernstig. Zou U dat willen lezen?
En niet onbelangrijk, wil ik dat schrijven? *
U merkt mijn twijfels. Ik ben een beetje bang dat het saai wordt als ik de regels van de kunst begin te volgen. Liever wat minder publiek, maar een blog die ik zélf graag lees. (En mijn moeder. En mijn schoonmoeder.)
Waarom ik dan toch zou meedoen? Omdat ik wel zin heb om wat meer bloggers te leren kennen. Al snap ik niet hoe jullie dat doen, eigen blogposts schrijven én die van anderen lezen. Laat staan becommentariëren. Ik ben al blij als ik op tijd in mijn bed lig. Maar Kelly schrijft er wel aanstekelijk over. Ze belooft op pg. 19 zelfs dat het gezellig kan worden.
Dus waag ik de sprong. Ik doe mee met dat dat blogboekproject! Oh, het moet met een hashtag! Dat begint hier al goed... Zeg I., is het oké als ik inderdaad gewoon jouw postjes volg? Die afbeelding bij jou kom stelen? En dan telkens een tijdje na jou - allicht véél tijd na jou - mijn eigen invulling geef?
* Awel, lieve lezer, vertel mij wat U interesseert en ik doe het!
Ten eerste vind ik niet dat je blogt 'als een ongeleid projectiel' :-). Over vanalles en nog wat, akkoord, maar over dingen die je interesseert en daar zit toch een zekere lijn in, en schrijfstijl ook. Dus ik hoop dat je vooral niet te veel gaat nadenken over wat en hoe. Je blog lijkt me heel organisch en daar is zeker niks mis mee. Maar als je ernstig vraagt, wat zou ik wel willen lezen: wel alles van organiseren en dan vooral 4/5 werken. Nu werk ik een dag in de week niet en als Aaron naar school gaat, verandert dat naar alle dagen vroeger stoppen... Wat is het beste? De magie van bakjes, dat maakt me ook nieuwsgierig, haha. En ook over pedagogiek lijkt me interessant ook allemaal interessant om te lezen. Vooral vegetarisch opvoeden, en algemener, gezond opvoeden, zonder dat ze sociale paria's worden (kan ik het maken om mijn kind, eens het naar school gaat, enkel rijstkoeken en krakotten mee te geven, wat hij graag eet trouwens, of gaat hij het zielig vinden dat zijn vriendjes allemaal koekjes hebben). Opvoedboeken lijkt me ook wel eens wat. Oh ja, en wat met het tuutje? Hoe nemen we daar afscheid van. Het lijkt me leuk om jouw mening daarover te horen, want het lijkt me wat alternatiever dan de kwatsj overal. En verder, ik lees ook, reageer soms, maar meestal 'lurkend', maar dat is dan omdat ik dan niet echt iets interessants nog kan bedenken wat echt een bijdrage is als reactie. Ziezo. Dat was ook een hele boterham. Succes met het blogboekproject! Ik ben benieuwd.
BeantwoordenVerwijderenWat zeg je dat mooi, over mijn organische blog! Omdat ik heel privé schrijf, is dit inderdaad niet echt een blog waar je veel tips of informatie vindt.
VerwijderenTenzij je snel dingen oppikt. Dan heb je misschien zelf zin om met Aaron turnpantoffels te bewerken (http://el-en-co.blogspot.be/2014/10/sletsen.html). Leuk om te doen en handig om terug te vinden op school. Dan wil je op een verjaardagsfeestje ook op toch gaan (http://el-en-co.blogspot.be/2014/09/verjaardagstocht.html). 't Is niet in een binnenspeeltuin, lekker thuis en toch staat je kot niet helemaal op stelten.
Ik ga er van uit dat mijn lezers een beetje zijn zoals ik. Dat ze dat allemaal wel vanzelf zullen oppikken. Als ik het allemaal netjes zou uitschrijven als "tip", komt het naar ik vrees saai en betuttelend over, niet? Je reactie doet me dus erg veel deugd. Leuk om te horen dat je hier komt omdat je mij graag léést! Want natuurlijk aarzel ik soms. Wie heeft nu allemaal zin en tijd om dingen te lezen uit andermans leven? Het eigen leven is toch meestal wel vol genoeg, niet?
't Is alleszins goed om te weten wat jou interesseert. Ik ga er ernstig werk van maken, van al die onderwerpen die je aangeeft. Beloofd!
Hoi, leuk dat ik hier terechtkwam via het geweldige #projectblogboek! Hetgeen je hierboven beschrijft zijn dingen die ik alvast graag zou lezen dus jouw blog gaat ook in mijn leeslijst.
BeantwoordenVerwijderenAwel, dat motiveert mij: ik ga er werk van maken!
VerwijderenHoi Ellen, ik ben ooit op je blog terecht gekomen omwille van de 'babygebaren' en ik ben blijven volgen. Ik kan het niet zo mooi formuleren als Liesbeth maar ik ga volledig akkoord met haar. Veel succes!
BeantwoordenVerwijderenNu maak je me wel heel nieuwsgierig naar wie achter "anoniem" schuilt... ;-)
VerwijderenIk ben die slechthorende mama die een aantal jaren geleden kwam luisteren naar je 'workshop' babygebaren in ons dorp. Misschien zegt het je vaag iets ;-)
VerwijderenDat zegt me iets, jawel! En hebben jullie er veel mee gedaan? Gebruiken jullie het nog steeds?
VerwijderenAwel ja, dat van die kleine pedagogiek zou me zeker interesseren! We zijn bij ons aan het plannen om de tut mee te geven aan de sint, dus alle tips vooraf welkom (zeker als we het beter niet doen ;-)). Schermloze dagen, zijn we ook van plan. Pedagogisch documenteren, doe ik ook of probeer ik ook te doen, zonder me schuldig te voelen dat het bij nr. 2 veel minder lukt.
BeantwoordenVerwijderenZo kan ik nog even doorgaan... Dus, zeker doen, ik kom lezen.
Dus over die tuut moet ik me eigenlijk wel een beetje haasten?!? Oké, oké, ik doe mijn best... En dat het documenteren bij een tweede kind meer aandacht vraagt, da's alvast héél herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenHoi hoi. Ik kan je bedenkingen goed volgen. Ik had bij het lezen van het blogboek even het gevoel dat ik het helemaal fout doe allemaal, omdat ik gewoon schrijf als ik zin heb en waar ik zin in heb, en het mij niet zo heel veel kan schelen of ik 100 of 200 of 300 lezers per dag heb. Als diegene die het lezen er maar iets aan hebben en als ik er maar iets aan heb als ik schrijf. Dus heb ik besloten om gewoon verder te doen wat ik doe, en niet project blogboek mee te doen omdat het me niet ligt.
BeantwoordenVerwijderenAlleszins had ik bij het (overigens geweldige!) blogboek het gevoel dat er een aantal 'criteria' waren, zoals zo veel mogelijk lezers krijgen, die ik niet persé wil overnemen. Dus doe ik gewoon verder zoals ik bezig ben, met wat kleine verbeteringen (zoals 'kopjes'en citaten) om de leesbaarheid te vergroten.
Dag prinses, oh, je reactie stond blijkbaar in de wachtrij, ik zag hem pas vandaag. Awel, ik ben nog steeds aan het twijfelen. Dat lezersaantal interesseert mij ook niet echt, alleen een beetje meer interactie is welkom.
VerwijderenVerder vind ik dat je fantastisch schrijft. Ook al doe je niet mee met criteria (hoera!), ik blijf hoe dan ook volgen.