Jopa's cadeau

Ik had het toch gezegd, dat ik nog iets zou schrijven over al die zelfgemaakte cadeau's? Mijn papa deed er lang erg mysterieus over (zo is hij wel) en hoewel iedereen van ver kan zien dat hij met zijn enige kleinzoon wil inhalen wat hij met zijn drie dochters soms een beetje gemist heeft, had ik dit toch echt niet verwacht.

Kijk goed onder Lukas' benen, dan ziet U de windtrein die mijn vader met allerlei onderdelen in elkaar knutselde. Het is nog wat experimenteren hoeveel wagonnetjes er best aanhangen om de trein niet uit de bocht te laten vliegen en tóch een brug over te krijgen, maar dat is net het leuke aan dit cadeau.

Het werkt écht en niet alleen zij, maar ook de speelvriendjes zijn er helemaal weg van. Zelf ben ik misschien nog het meest gecharmeerd door de verpakking (daar heb ik hoe dan ook een zwak voor). Met een oude schoenendoos, zelf versneden isomo en wat grafisch gemanipuleer op de computer ontwierp hij een Bosmann Windtrain: een merk dat vroeger blijkbaar echt bestond * maar ook verwijst naar de familienaam van de meeste van mijn huisgenoten.

In de binnenflap staat dat "if any problem occures" Lukas contact moet opnemen met zijn slimste grootvader. Terwijl ik dit schrijf, glimlach ik nog steeds. Ook al past in die doos niets anders dan een klein treintje en neemt het verder nogal wat plaats in, 't is een die ik van mijn leven niet meer wegdoe.



*En als ik dat niet geloof, papa, dan maak je me wel iets anders wijs! 
Trouwens, klein probleempje met de schroef...