Het weekend dat hij op zijn hoofd viel, waren we van plan geweest zijn tuutje uit te zwaaien. U weet wel, tijdens de vakantie. Omdat we ons dan - in het ergste geval - een paar onderbroken nachten zouden kunnen permitteren.
Ziet dat van hier dat wij het kind die nacht met zoveel pijn zijn grootste troost zouden afpakken! Resultaat: hij houdt nog altijd heel sterk aan zijn tuutje vast.
Wat nu?
Het tuutje zorgt ervoor dat hij - af en toe - nog een middagdutje wil doen. En een tuutje voorkomt heel misschien dat hij gaat duimen. (Wanneer overdag wat spanning of vermoeidheid komt opduiken en zijn tuutje in bed ligt, gaat dat duimpje toch wel vaak in zijn mond.)
Wat kiezen we best: tuut of duim?
Of nog beter: hoe halen we die tuut weg én vermijden we dat hij gaat duimen? Iemand tips?
Iets strafs
BeantwoordenVerwijderentuut vullen met citroensap en dan een klein gaatje er in prikken ....
Goed plan. Ik zal hem zeggen dat het idee van zijn jopa komt! ;-)
BeantwoordenVerwijderen