Zalig weer. We deden met de kinderen zo goed als àlle klassiekers: Eiffeltoren, Notredame, Sacré Coeur, Centre Pompidou en Parc de la Villette.
En hoewel ons appartementje toevallig op de roze metrolijn van al onze bestemmingen lag (en binnenkort wordt dit mijn bestemming in de metro), legt een mens tijdens het citytrippen altijd heel wat kilometers af. Daarom namen we zijn bicyclette (loopfiets) en haar trotinette (step) mee.
Geen enkele keer 'is het nog ver - jij moet mij dragen - ik wil naar het appartement want ik ben moe' gehoord. Zo vlot ging het allemaal: in en uit de metro, op en af te stoep, soms tegen Parijse of toeristenschenen die precies nog nooit zo'n loopfietsje hadden gezien. (En die zeker nog nooit hadden ondervonden hoe snel dat kan gaan en hoe onverwacht die wendingen kunnen zijn!)
Maar eigenlijk gingen we voor Frida. Een heerlijk atelier in Centre Pompidou. We werkten aan haar bureau, bouwden skeletten na, tekenden portretten, lagen in haar spiegelbed...
... en zaten in de tuin van haar blauwe huis.
Die keer dat wij naar Mexico, euhm, Parijs gingen.
Voor mijn archieven: een jaar later deden Ilse en co ongeveer hetzelfde - Pompidou, Montmartre, Natuurhistorisch Museum, grote Moskee... Maar zij schreef er uitgebreider over: http://www.kerygma.be/2015/04/24/when-in-paris.htm
BeantwoordenVerwijderen