Toch associeer ik het nog steeds met de jaren '80. En met hesjes. En daar doe ik niet - ik herhaal: niet - aan mee. Het mag nog zo veilig zijn, elegant is het niet. Kinderen komen er mee weg, zeker als het zo mooi gepimpt wordt. En het is in de winter ook écht veel zichtbaarder. Maar een hesje? Neen, bedankt!
Wat ik met mijn fiets aan vrijheid en voetafdruk win, boet ik nu al in aan elegantie.
Bijvoorbeeld. Omdat rokjes en kleedjes maar moeilijk in een regenbroek gepropt raken, draag ik om te beginnen heel vaak een broek. En met die regenbroek aan transformeer ik vanzelf in een Michelin-mascotte. Omdat ik als de dood ben dat mij iets gebeurt, draag ik ook een helm. (Gelukkig vond ik een stijvol exemplaar. Al veel complimenten en vragen naar "waar koop je dat" gekregen.) Dan zijn er nog het gepuf en gezweet waarmee ik soms ergens aankom en de brilglazen die bij de overgang van buiten naar binnen beslaan. En de bagage die ik telkens mee binnen zeul omdat je op een fiets nu eenmaal niets diefstalvrij kunt achterlaten.
Moet daar dan echt nog zo'n hesje bij? Jawel, want het ís veel veiliger. Zeker tijdens de winter, in de donkere ochtendspits en avondschemering. Dus doe ik fluo. Maar niet op mijn lijf.
.
Deze week zag ik de zon opkomen op weg naar school en ondergaan tijdens het avondeten.
Dus bijna - oh bijna! ik kijk er al naar uit - mag dat fluo er weer af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten