Ouders zijn moeders én vaders

Een licht verkorte versie van dit stuk verscheen woensdag 11 september 2013 in De Standaard. Ik schreef het omdat ik het meen, en ook een beetje vanuit VBJK.




 
Opiniestukken in de krant gaan meestal niet over lifestylestuff. Maar toen ik gisteren - rijkelijk laat - dS Magazine las, borrelde iets naar boven.

In 'Sociologie van de schoolpoort' beschrijft Anja Otte hoe de schoolpoort mensen samenbrengt, maar hen ook doet vervreemden. Op die plek spelen immers allerlei dynamieken, negatieve en positieve: moeders keuren er niet alleen elkaars kleren maar delen ook informatie over het schoolleven, sommige moeders voelen zich een buitenbeentje, soms zelfs veroordeeld, andere moeders vinden het er net heel gezellig, enzovoort.

Valt het u ook op? Aan de schoolpoort staan blijkbaar alleen maar moeders. Mijn ervaring is anders. Ik zie aan onze blauwe poort én in de gang én in de klas én op uitstapjes niet alleen moeders, maar ook heel veel vaders. Dat zijn heus niet allemaal welzijnswerkers. Ook mannen die in de bouw werken of de scheepvaart, in de administratie, showbizz, verkoop en wetenschappen, blijven na voor een babbel, gaan mee naar het zwembad, nemen deel aan het oudercomité of timmeren aan een levensgroot poppenhuis. Want dat is de realiteit: vaders hebben ook kinderen.

De conclusie van het artikel gaat precies daarover, over kinderen hebben. 'Opvoeden is sukkelen voor iedereen, ouders zijn het meest gebaat met onderlinge solidariteit.' Een mooie boodschap die volgens de experte geld voor àlle ouders. Want... 'iedereen zit in een andere context,' zegt ze verderop. 'De een is werkende moeder, de ander is alleenstaande moeder of huisvrouw.' 

Daar staat de verenging alweer! 

Is ouderschap ook voor vaders? Laten we hopen van wel. In de eerste plaats voor alle vaders die graag met hun kinderen bezig zijn. Maar ook voor de moeders. En voor de kinderen.

Want de vervrouwelijking van kinderopvang en onderwijs heeft ondertussen reeds de nodige consequenties. Hoe meer juffen op school, hoe vaker typisch jongensgedrag wordt gelabeld (ze kunnen soms moeilijk stil zitten, dat is waar). Hoe meer begeleidsters in de crèche, hoe moeilijker het wordt om vaders over de drempel te krijgen. Enzovoort. 

Als het even kan, laten we dan in de media alsjeblief blijven spreken over moeders én vaders. Jullie column Zonen en Dochters waarin afwisselend Veerle Beel en Peter De Lobel aan bod komen, bewijst dat het kan. Nu nog een gendertoets voor alle andere artikelen over opvoeden, opvang en onderwijs.