De zwanenzang van Mini-Europa

Ik mij maar haasten, deze zomer, om Mini-Europa voor het laatst mee te maken. Niet voor mijzelf natuurlijk, maar voor de dochter die graag bezig is met landen. Welke taal spreken ze in Portugal? Hoe rijdt die trein onder water naar Engeland? Zijn er in ons land ook vulkanen? Waar ligt Legoland? Enzovoort.

Wij dus daarheen. Sindsdien versta ik steeds minder waarom het moet sluiten. Want je treft er - tot mijn grote verbazing - ook volwassenen zónder kinderen. Het concept werkt duidelijk voor een heel brede groep mensen. Velen nemen zelfs de cliché-foto's die bij deze uitstap horen: ze leunen tegen de lucht alsof je het de toren van Pisa is, poseren in oversized Hollandse klompen, glimlachen voor de Eiffeltoren en kruipen onder de helm van een Viking. Leven in Europa zoals het is, qoui. (Want ja, een Viking komen we in onze contreien toch nog erg vaak tegen, niet?)

En toen die volwassenen daarna weer van onder zo'n archetype uit kropen, tilden ze Jana omhoog.

De ene deed dat al wat hoger dan de andere.

Kortom, een aanrader. Bleek achteraf dat ik mij voor niets gehaast heb: Mini-Europa sluit nog lang niet, er wordt naarstig verder gewerkt. En zo kom ik dus aan één foto die niet cliché is.