Als ik vooraan barstende hoofdpijn heb, krijgt hij die onderaan mijn schedel weg. Als ik het koud heb, legt hij een dekentje bovenop. Als ik te laat op de afspraak ben, zegt hij "allez, blij dat ik u toch nog zie!" Als een mij onbekend werveltje vast zit, doet hij zo vol vertrouwen een wurggreep dat ik vanzelf kraak. Als mijn agenda bom vol zit, zoekt hij in zijn schema nog een passend moment. Als alles vermoeid is, warmt hij zo'n heerlijk kussen op en laat mij tien minuten extra rusten. Als ik wil kletsen, dan luistert hij geduldig. Als ik die dag de laatste ben, neemt hij voor mijn nek soms wat extra tijd. Als mijn schouders weer eens blok zitten, kan hij wrijven tot het pijn doet en weer beter gaat. En enkel als ik het vraag, geeft hij mij oefeningen. Haalbare oefeningen bovendien.
Mijn kinesist was hoe dan ook al goud waard.
Toen ik hem onlangs vroeg of er iets bestaat waarmee mijn computerjob gezonder wordt, mailde hij kort daarna: "Probeer dit eens. Een programma waarmee je aan je computer een verplichte pauze moet nemen. Je moet maar eens kijken of het goed is."
En of het goed is! Ik doe dat nu een paar weken en dat mogen ze mij nooit meer afpakken. Om de 10 minuten komt er een micropauze op mijn scherm: dan kan ik gedurende 30 seconden niet werken. Ik wend mijn ogen even af, adem eens diep in, let op mijn houding en doe weer verder. Om de 45 minuten komt er een rustpauze van 5 minuten. Je kunt in die tijd niet verder werken, op het scherm verschijnen dan instructies voor oefeningen. Maar ik doe mijn eigen ding: een glas water halen, buiten de frisse lucht gaan opsnuiven, de stretchoefeningen van mijn kinesist.
De tijden - wanneer welke pauze moet komen en hoe lang die moet duren - kun je zelf instellen, maar voor mij werkt het. Het is even wennen dat ik het typwerk van een mail soms moet onderbreken, maar anders bleef ik maar doordoen. "Nog één mail, en nog één en dan nog snel even die tekst..." In mijn job zijn er elke dag deadlines. Nu dit programma mij dus verplicht te pauzeren, voel ik hoe zot dat doorwerken is. Het effect na een week werken met pauzes? Ik moet op het einde van de dag mijn ogen niet meer samenknijpen of de tekst niet meer uitvergroten (of nog erger: mijn hoofd niet meer naar voren buigen om het goed te kunnen lezen). Als mijn schouders onder spanning komen te staan, ben ik er veel sneller bij om ze terug te ontspannen. Ik let meer op mijn houding. Ik ben zelfs beter gehumeurd! (Wanneer ik me achter het scherm inhoudelijk zit te ergeren, moet ik er tijdens zo'n pauze wel afstand van nemen.)
Dat ik dat gratis programma zomaar in mijn schoot geworpen krijg!
Echt, mijn kinesist is nog meer dan goud waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten