Goed thuis komen

Ook al was het nogal een verschil tussen bijna 30 graden en min 2, 't was ook goed om thuis te komen. Vrienden en familie, U kent het wel. Dat is hartelijk en deugddoend. Ook terugkeren naar school heeft Jana goed gedaan. (Lukas ging voor het eerst - en dat is nog steeds een beetje moeizaam wennen. Mijn anders zo vrolijk jongetje met verdriet, dat ligt me niet.)

Jana terug naar school dus... Wat een onthaal! Ze had min of meer verwacht/gehoopt dat ze op de speelplaats platgeknuffeld zou worden door haar grote vrienden. (Die moeders heb ik zondagavond een tip gesms-t...) En ze had er ook op gerekend dat ze in de klaskring over Cuba mocht vertellen.

Wat we niet voorzien hadden was al die toffe aandacht. Moeders die zeggen dat hun zoon blij is met Jana's terugkomst. Dat hun zoon Jana gemist heeft. (Jongens zijn haar beste speelmaatjes.) En dan was er nog de leuke, lieve attentie van haar klasgenootjes!

Die hadden tijdens haar afwezigheid een krant gemaakt,"zodat ze weer mee zou zijn". Met tekstjes en tekeningen, het weerbericht (sneeuw, sneeuw, sneeuw), uitleg over het magnetenproject, een foto van een uitstapje in het park... De Uilenkrant is de tofste krant die ik ooit gezien heb! Wat een goed idee van juf Orin!! (Mijn collega's nemen het trouwens mee naar een uitwisseling in Oost-Europa, als voorbeeld van werken aan groepsgevoel en samenhorigheid wanneer kinderen door omstandigheden een tijdje weg zijn.)

Enfin, een leuk gevoel is het wanneer je kind zo welkom is. Niet dat ze een allemansvriendje moet zijn, of de populairste van de klas. Maar het doet een moederhart wel deugd dàt ze vriendjes heeft, dat ze haar graag hebben. Kortom, dat ze goed in de groep ligt en sociaal is. Misschien iets té sociaal? Of alleszins vroegrijp? We zijn de tweede week en ondertussen ontwikkelt zich al een liefdesgeschiedenis.


----------------------

Maandag kreeg ik bericht van de moeder van het vriendje:

Sander is dolgelukkig. Hij heeft Jana net gevraagd of ze met hem wil trouwen en ze heeft toegezegd! 


Dinsdag neemt Jana een brief mee in haar boekentas. Niet dat ze al kan schrijven, zij vertelde me eerst wat ze wou zeggen, ik heb de letters voorgeschreven en daarna schreef ze die één voor één over in allemaal verschillende kleuren. Beeld U in: het rechte stokje van de L in blauw en het liggend streepje in rood. Dan groen en geel voor de volgende letter. Enzovoort. Ook al is de boodschap kort, ze heeft er met haar stiften haar hele hart in gelegd.

lieve sander, ik wil altijd bij jou zijn ik vind je heel leuk jana


Woensdag krijgt ze een brief terug. Haar vriendje schrijft wel al zelf:

ik vint je leek lif ik wil met je trouuwe livje hroetjexs jana deke zoen!

Ze schrijft er met dikke stift JA bij.
"Ah ja, papa, hij vraagt mij dat. Dan moet ik op die brief antwoorden, hé."


Donderdag vind ik nog een brief in haar boekentas. In een reflex open ik die aan de kapstokken aan haar klas en begin onmiddellijk te lezen. Dan besef ik dat het een liefdesbrief is, steek hem terug en wacht tot Jana de brief thuis vanzelf komt tonen. Zover is het dus al gekomen, dat ik dit iets tussen hen vind en haar privacy wil respecteren.

lie jana ik wil altijd bij jou san lif ik wil nuu al met jouuw trouuwe ik ben verlivt en ben jij ook verlivet eht fijn heeeh. heuu ik wel nuu al trouuwe skij es lek en zwem is lek en van de hlijbaans zen lek


Vrijdag neemt ze terug een brief mee én twee zelfgemaakte crèpepapieren bloemen, een paar uitgeknipte tekeningen en een ring met cadeaulint aan. Ze trekt ook de kleren aan van toen ze bruidsmeisje was.

lieve sander, ik vind jouw brieven leuk jana 


Zaterdag wil ze met hem pannenkoeken gaan eten. Wij willen het wat laten zakken, dus dat kan niet. Daarom knutselt ze weer van alles in elkaar om mee te nemen naar school. Ik zeg dat ik het wel leuk vind dat Sander zo'n goede vriend is en ze protesteert.

'Dat is wel mijn vriend niet, hé. Wij zijn verliefd!'

Wow. Dit is veel en veel serieuzer dan ik dacht. Verliefd zijn... 't Is leuk maar ook intens.
Wanneer het haar overvalt op haar vijftiende, gaan we hier zeker over eieren moeten lopen.