Initiatief

Sorry, maar ik vind mijn kinderen zo mooi, zo lief, zo grappig en echt waar, zo ongelooflijk wijs om mee te maken. Wat de dochter de laatste dagen allemaal onderneemt, daar sta ik met grote ogen naar te kijken.

Richt een politieke partij op, "één twee" genaamd, met als belangrijkste programmapunten:
1. minder straatverlichting zodat we de sterren beter kunnen zien
2. meer en lagere kerstbomen op straat zodat kinderen eraan kunnen tijdens het versieren
3. meer trampolines

(En verder ook nog meer verlof, een betere inzet van kinderbijslag als hefboom tegen kinderarmoede, minder wilde golven in de branding, meer bomen, enzovoort. Maar dat zijn allemaal partijpunten ingefluisterd door de volwassenen met lidkaart.)

Tekent een papieren tafelkleed volledig vol voor een poppendiner. Dat neemt al haar tijd in beslag en is het belangrijkste onderdeel van de combinatie "poppen en knutselen". Eenmaal die poppen aanzitten, is de interesse voorbij. Loopt de volgende dag in haar slaapkleed tot 's avonds de bel gaat van grootouders en overgrootouders die komen eten. Dan rent ze plots naar de badkamer om zich op te kleden met ketting en alles erop en eraan. Komt naar beneden en wil de hapjes opdienen, de tafel dekken met mooi servies en servetten (alles wat ik op tafel zet brengt ze terug naar de keuken en doet ze opnieuw, ze wil zelf!). Gelukkig fluistert Allerliefste haar in het oor dat een gastvrouw ook moet kunnen genieten, anders was ze tot 's avonds laat blijven afwassen.

Beslist vrijdagavond dat ze "morgen" een feestje wil. Zomaar. Met taart en een muzikaal pakket en uitnodigingen voor de kinderen. Ik vind het een leuk idee maar sla toch wat in paniek tijdens de opsomming van de genodigden. Maximum twee, zeg ik, en het worden onze buren. "Bel de mama en vraag of het past maar ze mag nog niets verklappen want het moet een verrassing zijn." Met papier, schaar, lijm en stiften gaat ze aan de slag voor uitnodigingen die ze de volgende dag binnensteekt. Daarna heeft ze nog wat werk met de opdrachten en de laagjes inpakpapier voor het muziekpakket. Ik moet taartrecepten voorleggen waaruit ze haar keuze maakt. En de hele namiddag geniet ze van spelen op het feestje.

Maakt een flip-flop zodat ze kan flip-flappen of flip-floepen met de kinderen in de klas. (Ik weet niet hoe dat klassieke papieren spelletje heet. In Zwitserland noemen ze het blijkbaar een schnipp schnapp en dat past er mooi bij. In het Engels is het een fortune teller (terwijl het toch niet alleen de toekomst moet voorspellen?) en ik vond voor Nederlanders ook ergens een "wippertje". Ons verzinwoord is flip-flop of -flap of -floep en lijkt me eigenlijk nog het meest geschikt.) Hoe dan ook, zij houdt van het vouwen en het bedenken van ietwat absurde opdrachten als "snurk een liedje" of "spring naar omhoog of naar beneden" en prachtige tekeningen die dat moeten uitbeelden.

Koopt met haar spaargeld bloemen voor zichzelf.

Ik weet niet of al die dingen onder normaal kindergedrag vallen. Van Lukas ken ik alleen het spel van eindeloos heen en weer rijden met auto's: parkeren, file, slagboom, garage - telkens weer legt hij met elke auto een nieuw vastgelegd parcours af. Die fascinatie blijft, naar zijn spel heb ik eigenlijk erg weinig omkijken.

Met haar initiatieven heb ik soms mijn handen vol. Maar 't is heerlijk om die ondernemingsdrang te zien ("zullen we iemand bellen voor een aperitiefje?").

Misschien wordt hij later garagist.
En zij event-manager.