Voor en na dat project was ik respectievelijk te druk bezig en te moe om het neer te schrijven. Maar wat ondertussen de hele tijd door mijn gedachten speelde, was een ode aan mijn fantastische man. Die neemt in zulke periodes nog meer op in het huishouden, verdraagt mijn mentale afwezigheid wanneer ik fysiek aanwezig ben, blijft ondertussen zijn eigen dromen najagen en is bereid om met mij nog eens for old time's sake tegen elkaar in de zetel hangend naar Top Gun te kijken.
Kortom, in mijn goede en slechte dagen blijft hij het fantastisch doen. En dat ik me ontspan met zulke films, daarvoor schaam ik mij niet, neen. Eerst lacht Allerliefste mij liefdevol uit wanneer ik met dat soort dvd's uit de bib kom aanzetten. 's Avonds haalt hij chips, appelsap (voor mij) en whisky-cola (voor hem) boven. De volgende dag zit ik met dat liedje van Otis Redding in mijn hoofd. (Piloot Maverick komt voor het eerst bij astrofysica Charlotte thuis, hoort het daar op de radio en mijmert over zijn moeder.)
Ik laat het U horen:
Dat is precies wat ik mezelf (of eigenlijk ons samen) wens voor 2013: momenten waarop Allerliefste en ik samen aan een baaike zitten. Het mag letterlijk, maar ik bedoel het vooral figuurlijk. Van die momenten waarop we zonder woorden allebei denken en voelen dat het goed zit, dat niets moet veranderen, dat we content zijn met elkaar en met ons leven met ons vier.
Het is ook wat ik U wens voor 2013: Momenten waarop alles hetzelfde mag blijven omdat het goed is zo. Kortom, Watchin' the time role away en daarvan genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten