Een jubileetje

Vijf jaar, dat is een soort jubileetje en moet gevierd worden.
Mét een kinderpartijtje, want daar was ze al meer dan een half jaar over bezig mee bezig.

Zo werd de lijst met uit te nodigen vriendjes steeds langer. De uitnodigingen maakte ze al voor de zomer. Tijdens de vakantie opnieuw. En in september de definitieve versie. We hebben nu een stapeltje op reserve.

Wat ze graag wou als cadeautje, wist ze ook een hele tijd tevoren. Meubels voor het poppenhuis. Even later schmink. Dan weer rolschaatsen. Neen, toch poppenmeubels. Misschien een step. Iets van lego. Een elektrische trein.

En wat ze wou doen had ze ook al uitvoerig beschreven. Een soort Olympische Spelen. Een koe gaan melken op een boerderij. Een petanquewedstrijd. Gaan zwemmen. Iets met een piñata vol snoepjes.

Originele ideeën genoeg. (Want die van mij is coo-ool en doet altijd vol overtuiging haar eigen ding.) Dus moest ik maanden aan een stuk van haar lijstjes maken. Wie, wat, waar, wanneer. "Schrijf jij dat dan allemaal op, mama?"

En met die lijstjes in de hand, kon ik het daarna volledig aan haar overlaten.
Zowel de regie als de concrete uitvoering deed ze zelf.

De uitnodiging:

Met evenveel ballonnen als jaren. (Werd ze nu vijf of zes?) 

Het muzikaal pakket:

Met haar zelf bedachte opdrachten: Trek een gekke bek. En: Ik verstop een parel die jullie moeten zoeken.

(En mijn schoonbroer bakte de wafels. Alzo overleefde ik gisteren mijn eerste kinderpartijtje.)