Showtime

Gemengde gevoelens, ik heb er nog nooit echt veel last van gehad. Tot ik moeder werd.
Deze week slingerde het weer de hele tijd heen en weer.

Tussen enerzijds: zo erg is dat allemaal niet, een trauma zal ze er niet aan overhouden en het is belangrijk dat ze leert volhouden. Want niet alles is altijd alleen maar leuk.
En anderzijds: wat is ze soms nog klein, wat kan ze groot verdriet hebben wanneer ze zich niet oké voelt. En dat is toch eigenlijk nergens voor nodig?

De kwestie was deze keer een sportkampje. Zwemmen in de voormiddag, turnen (eigenlijk spelen) in de namiddag. En elke dag naar huis. Wat wil zeggen: ook elke ochtend met tranen terug. "Ik wil echt niet gaan."

Dus toen ze donderdag opstond met een verstopte neus, dacht ik: gedaan met die slinger!
Nu kan ik verantwoord zeggen dat ze 's morgens thuis blijft om te rusten (dus niet in het koude water, niet in de drukke eetzaal) en dat ze 's middags een half dagje kan gaan (omdat ze ten slotte ingeschreven is - volhouden, weet U wel).

Deze namiddag is het showtime. Alles ouders komen dan kijken naar een dansje dat ze de hele week hebben voorbereid. (In de namiddag, jawel.) Erg benieuwd. Erg gemengd.