Frida Kahlo - Lo Que el Agua Me Dio |
Al liggen bij mij andere dingen in bad. Zowel in realiteit (badeendjes, soms) als qua symboliek.
Ik ken Frida's werk in de eerste plaats door de biografie van Herrera. Daarna kwam de film en god, wat hou ik van haar schilderijen en de zinnetjes die ze overal schreef, krabbelde, borduurde. In de D.F. zag ik ook haar huis/huizen, haar tuin, de poppen in papier maché, haar juwelen, spullen en prullen en de verzameling indigena beelden die ze met haar echtgenoot Diego Rivera aanlegde. Zo mooi allemaal. (En ook Jana is ondertussen goed op de hoogte van "Frida en haar man Diego".)
Kortom, ik ga dat beeld van mijn bloedende teen in bad nog missen. Al denk ik in bad ook vrij vaak aan dat schilderij wanneer ik niet gewond ben. En daarin ben ik niet de enige - lang - lang - lang - lang niet. Maar om nu een foto te gaan trekken van mijn eigen gewonde Frida-tenen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten