Als hier een handvol lokale besmettingen zijn, wordt dat niet alleen via lockdowns maar ook via track and trace (and quarantine!) zo snel mogelijk ingedamd. Dat betekent: nul privacy.
In officiële en sociale media verschijnen al je whereabouts. Waar en wanneer je gegeten hebt, met wie. Waar je gaan winkelen bent, wat je daar gekocht hebt. Waar je verbleef: thuisadres, homestay of hotel. Hoe lang en met wie. Waar je bent gaan tanken. Waar en op welke dagen je gewerkt hebt. Met wie. Welk openbaar vervoer je genomen hebt: busmaatschappij, treinuren, vluchtnummer. Naar welke feestjes je bent geweest. Wat je daar gedronken hebt. Of je gedanst hebt. En met wie.
Publieke track and trace, zodat iedereen voor zichzelf kan nagaan of hij/zij die dagen ook maar enigszins in de buurt van mogelijke besmetting is gekomen. (En zichzelf kan aangeven.) Handig, maar soms ook gênant.
Want je zult maar eens met een man of acht besmet geraken in een karaokebar, dancing of massagesalon, waar diezelfde avond toevallig ook een paar diensters en masseuses besmet geraken. Omdat er 'close contact' is geweest. Volgens ons code voor prostitutie.
Is dat al weinig vleiend voor de gewone Vietnamees met de strohoed, dan zeker voor de hogere ambtenaren. En kijk, vandaag, met officiële brief en al. Acht officers zaten, helaas, op hetzelfde vliegtuig als de beruchte, bewuste female massage staff.
Toevallig? Of hebben ze die acht ambtenaren alsnog snel samen met de masseuses op een vlucht gezet? Geen van de andere passagiers van deze vlucht is besmet! En verder is er natuurlijk helemaal niets gebeurd dat het daglicht niet mag zien...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten