We laten de plek properder achter dan we ze gevonden hebben. Zelfs de geiten vinden bijna geen restjes. Moeder en kind druipen snel weer af.
Het lijkt alsof ik hetzelfde moet doen. Gisteravond voelde ik barstende hoofdpijn opzetten. Premenstruele migraine, wist ik. Maar misselijker dan anders. Misschien werd alles nog eens versterkt door hoogteziekte waar ik - normaal gezien op hogere hoogtes - ook gevoelig aan ben.
De combinatie kan mijn lijf blijkbaar niet echt aan. Mijn compagnie was gisteravond al erg geduldig en vol goede zorgen. Als ik ook nog eens pas voor ontbijt, duwen ze mij liefdevol maar beslist op de zetel van de auto. 'Wij doen al de rest wel.'
Jana breekt de tent af. Lukas trekt de deur dicht van het houten hutje dat we in de loop van de avond dan toch ook maar ingenomen hebben. Allerliefste rijdt extra zacht terug naar het dal. Op zeeniveau moet het snel weer beter gaan.
*** Ik ben nog altijd vol verwondering en bewondering dat jij dit soort plekken weet te vinden, Darling. En echt, ondanks mijn malaise was Đỉnh Quế meer dan oké. ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten