Als wij niet van picknick of zelfkook doen, zitten we in Ichi. Wat mij betreft elke avond. Als je niet goed oplet, loop je het restaurant zo voorbij. Gelukkig zit Tomo op de stoep. Op een krukje draait hij rustig brochetjes op de barbecue. Is er nog een tafel voor vier vrij? Ja, binnen een klein uurtje.
We wandelen naar het meer en en terug. Đà Lạt by night. Omdat we nu echt wel honger hebben, bestellen we meteen zes schotels. In Japan (en bij uitbreiding alle Aziatische landen) is eten iets om te delen.
Sushi-meester en whisky-liefhebber Tomo raadt ons ook een bento aan. 'Vegetarisch?' Wij knikken. 'Eerst thee?' Doe maar. Het zijn de twee onderdelen van de menu waarvan ik een foto neem. Verder laat ik mijn camera achterwege. Vertellen, eten, vertellen, eten, daar gaat het om.
Achteraf zie ik de ster in de reisgids. En dat je zeker een bento moet bestellen. Hebben we goed gedaan! Als U ooit in Đà Lạt bent, één adres.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten