Hierboven een scène die vrij vaak voorkomt. Ook al kan Allerliefste zich al indrukwekkend in het Vietnamees uit de slag trekken en ook al kunnen zeer veel Vietnamezen een mondje Engels, wij moeten allebei nog heel regelmatig onze telefoon bovenhalen om uitgelegd te krijgen wat we willen.
Leve vertaalrobots! En al zeker als het restaurant / de winkel / de dienstverlening half gesloten is en ze niet blijken te hebben wat normaal gezien op de kaart / bij hun voorraad achteraan / op de infoborden staat.
Hieronder een scène die niet zo vaak voorkomt. We vragen ons af of ze weet welke boodschap ze uitstraalt. Wanneer ze alles proper geveegd heeft en we de rekening willen betalen, haalt Allerliefste nog maar eens zijn telefoon boven. We wijzen op de letters, daarna op onszelf. We typen dat we de taal van haar T-shirt spreken en 'het betekent dikke kus'. We duwen op de vertaalknop, van Engels naar Vietnamees werkt het beste.
En toen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten