- Als we nieuwe elektronica kopen, zoeken we naar de waterbestendige versie. Niet dat we met onze e-reader of boombox zwemmen, die apparaten moeten gewoon zo lang mogelijk vocht overleven.
- Hier hebben we voor het eerst een droogkast. In België konden natte kleren op een rek in de keuken, hier droogt niets. Niets. Dus na de douche, handdoek in de droogkast.
- Slaapzakken, tent en donsdekens die we niet gebruiken zijn vacuüm verpakt. Hier ademen die dingen beter niet.
- Kastdeuren en schuiven blijven open en vullen we met bamboeschilfers. Je kunt hier ook chemisch spul kopen, zoals het klein zakje korrels dat bij een nieuw paar schoenen of handtas komt, maar dan in groot formaat. Bamboe is een meer natuurlijke oplossing. Maandelijks moeten de schilferzakjes een dag in de zon drogen, daarna kunnen ze in de kast weer alle vocht gaan absorberen.
Niet dat al die schimmelpreventie werkt. Die ene collega van VVOB die voor de Standaard over haar buitenlandse ervaringen blogt is er ook nog niet uit. Wat is de beste strategie? Je huis ventileren via open ramen en deuren? In de minder moderne Vietnamese huizen circuleert de lucht altijd via roosters en luiken... Of juist alles hermetisch afsluiten en de ontvochtiger overuren laten draaien? Ook in open huizen zie ik vochtplekken, schimmel en afbladderende verf...
Het maakt in dit klimaat waarschijnlijk niet uit. Schimmel én roest hebben we hoe dan ook. Hoe kan het ook anders? Met het blote oog zie ik waterpartikels op mijn fiets die 'droog' onder een afdak staat. Er is - nu nog een paar weken regen - gewoon geen ontkomen aan.
Dus als U mij nu wilt excuseren. Ik poets verder. Met op de achtergrond een podcast of twee valt dat eigenlijk nog wel mee. Relaas, voor echte verhalen van echte mensen, vaak met sappig Gents accent verteld. En deze, voor de slappe lach.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten