Marmerbergen, marmergrotten

De winkels rondom verkopen marmeren olifanten, lotussen en Boeddhabeelden. Aziatische toets in een Vlaamse voortuin, dat soort beelden, gehouwen uit steen van de nabijgelegen bergen. Toeristenval, dacht ik dus, elke keer we er onderweg naar Đà Nẵng langs reden.

Tegelijk doen die bergen de dubbele betekenis van hun Engelse naam alle eer aan. Marble Mountains, Marmerbergen, Knikkerbergen. Als bolleketten op een verlaten speelplaats, zo uitdagend liggen ze in het vlakke landschap. We kunnen ons niet langer bedwingen.

Wanneer we Jana na een logeerpartij ophalen, doen we het omgekeerde van toen: we vertrekken iets vroeger en maken er met Lukas een uitstap van. Hij is blij want eerst gaan we met een glazen lift naar boven.

De trappen zijn van puur marmer, ik had graag een natuurlijk stuk steen meegenomen, maar dat mag natuurlijk niet. In de rechterbovenhoek ligt de zee, de bergen steken er hoog bovenuit

Toeristenval, denk ik nog altijd. Al raak ik wel steeds meer onder de indruk van de altaren in de rotsen. Er wordt actief gebeden en geofferd. 

Hier en daar is naast zo'n altaar een doorgang in de rots. We doen weer van speleologie, wurmen ons door kleine gaten. En dan.

De bergen blijken grotten. Een grot is zo groot dat er een pagode, verschillende offertafels en een gigantische Boeddha in passen.

Dat Boeddhabeeld alleen al! Om U een idee te geven van de grootte... Toeristenval? Ik dacht het niet, of toch niet meer. We komen misschien zelfs nog eens terug. Dan kunnen we alle grotten en pagodes zien die we wegens zo-meteen-dochter-ophalen nog niet bezochten. Bovendien heeft Allerliefste langs de buitenkant een paar klimroutes ontdekt. Wij komen zeker nog eens terug.