Dit plan heb ik niet zelf getekend. Ik zou het wel kunnen, hoor. Openzwaaiende deuren en standaardsymbolen voor tafels, stoelen, kasten en sanitair zitten stevig opgeslagen in mijn hoofd. Ik ben tenslotte de dochter van een architect.
Toen ik - vroeger, lang geleden - in Oeganda op stage was en het internet daar meer plat lag dan werkte, schreef ik brieven naar huis. Ik voegde er een tekening bij met de plattegrond van het dorp en ons huis. 'Hier slaap ik!' schreef ik bij het kruisje in mijn kamer.
Of ik al eens goed naar de muren gekeken had, hoorde ik bij thuiskomst. 'Een muur heeft dikte,' zei mijn vader. 'Eén smal potloodlijntje is niet genoeg.'
Sindsdien zoek ik naar bestaande plannen, te lui om muren met twee lijnen te tekenen. Deze vond ik op de pagina Tý Lộc, dat Happy House zou betekenen. En kijk, de muren zien er gelukkig stevig uit.
Als je in de woonkamer binnenkomt en langs de eetkamer richting keuken gaat, dan slaapt Jana in de eerste kamer rechts, Lukas in de tweede kamer rechts en wij helemaal achteraan. Zo weet U dat ook weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten