Mijn buurvrouw en ik. Die keer dat we twee keer gedubbeld werden en toch koppig bleven doorfietsen. Het was tenslotte een wijkkoers. En het applaus voor de allerlaatste man wil je toch niet missen?
Dus namen wij als inwijkelingen van de Brugse Poort een paar binnenweggetjes en eindigden we toch nog vlak achter de kopgroep. Met gejuich van de kleinste maar luidste supporters over de meet, zo mag elk weekend eindigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten