vrijdag 18 maart 2016

Alain Platel: vallen en opstaan

Het is al overal aangekondigd. Bij NTGent, in Knack en in de Standaard: Alain Platel ontvangt een eredoctoraat! Vandaag houden ze in de Aula van Universiteit Gent een feestje met toga's en zo. Dinsdag was de pre-party.

In het auditorium waar ik zoveel uren heb gesleten, toonde Alain Platel een fijne selectie beeldmateriaal. Fragmenten over hysterie uit de filmcollectie van het Ghuislain. Een artistieke montage van kinderen met zeer zware vormen van autisme. Een compilatie van de dansvoorstellingen van les Ballets C de la B. Een interview met Pina Baush. Het levenswerk van Fernand Deligny.

Mijn collega's en ik gingen kijken en luisteren en herkenden meteen zijn signatuur. Als geen ander combineert Platel de kunst van bewegen met de kunst van het kijken. Vol bewondering en verwondering.




De film die hij met ons maakte voor het boek 'Ontvlambare Vingers' valt in diezelfde categorie. Nadat hij de bewegingen van kinderen in opvang Patjoepelke had bestudeerd, maakte hij 'Vallen & Opstaan', een choreografie over de eerste stappen van een kind. 

Wacht, ik toon U de compilatie die mijn collega maakte voor vandaag. (Wie alles wil zien, moet het boek kopen.)



Hoe die danser in de uiteindelijke voorstelling eerst zijn lijf en leden ontdekt. Zich op het einde optrekt aan de muur, zonder zijn voeten te gebruiken. De spieren in zijn armen, rug en nek tot het uiterste gespannen. Tot hij er staat. Zo moet het ook voor baby's en peuters zijn: elke dag een krachttoer. Tot ze er staan.

Alain Platel ziet dat soort dingen. Het plezier dat kinderen in bewegen ervaren, en tegelijk de topprestatie. Hij heeft nog steeds de blik van een pedagoog, zei hij dinsdag. Misschien zelfs steeds meer. Hij voelt zich ook geen echte choreograaf.

'Ik heb daar nooit voor geleerd. Anderzijds, als ik het link aan chorea, een aandoening van het zenuwstelsel die leidt tot ongecontroleerde bewegingen, kan ik me er wel in vinden. Ik kijk graag naar wat het lichaam ons vertelt. Wij zijn ons lichaam, lichaamstaal is een volwaardige taal. Misschien ben ik dan toch een pedagoog in het diepst van mijn gedachten. Steeds meer verzoen ik mij met het idee: ik ben pedagoog-choreograaf of choreograaf-pedagoog. Voor mij hoort het bij elkaar.'

Alain, proficiat. (En ook aan jouw Balletten.)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten