vrijdag 5 februari 2016

Babeljani tutti

Als het licht uitgaat, rolt door de zaal wel vaker een golf van blijde verwachting. Het gaat beginnen! Als het publiek uit kinderen bestaat, is dat niet anders. Alleen hoor je het dan luidop. Aaahh, zeggen ze.

En zo ging het de hele voorstelling door. Ik hoorde geen hèhè maar echt gelach als het grappig was. Stampende voeten toen het kinderkoor als een fanfare over het podium trok. Klapgeluidjes toen de zangeres een kort stukje bodydrum deed. En naast mij: gegiechel toen ze verliefd bleken. Een hand voor haar mond tijdens het grote gevecht.

Niet evident, opera voor kinderen. En toch ging die van mij er helemaal in op. Ik kreeg de indruk de rest ook.

Alle vaste elementen waren opgenomen, maar dan in een modern kleedje. Proloog en epiloog werd gezongen door een schattig meisje met twee dotjes. De orkestbak zat op de scène in plaats van eronder / ervoor. De deus ex machina kwam naar beneden als een engel van Cirque du Soleil. De overdreven emoties en pathetiek van een klassieke opera ontbraken evenmin, maar werden met veel humor gebracht. Zo maakten de zangers eerst hartjes-gebaren met hun vingers tegen elkaar, daarna stierven ze door een denkbeeldige dolk in hun borst te ploffen, inclusief laatste reutel. Dat was grappig!

Tegelijk was het niet cliché, maar Cultuur met een grote C. 't Is niet omdat er kinderen in de zaal zitten, dat het artistiek minder moet zijn, vonden ze bij I Solisti del Vento, HETPALEIS en Opera Vlaanderen. Ze zijn in hun opzet geslaagd: ook al zaten er van die oeroude klapspelletjes in, stukjes hiphop en rap, gehuppel, slapstick, fanfare, een koor met leeftijdsgenootjes en andere dingen die gegarandeerd bij kinderen aanslaan, voor zover ik daar iets van afweet leek alles mij van een behoorlijk hoog niveau.



Het verhaal gaat over Babel, een stad waar mensen honderd talen door elkaar spreken en toch samenleven. Terwijl de plek telkens opnieuw wordt uitgevonden is er vriendschap en liefde, maar ook conflict, ruzie, discussie en jaloezie. het meisje met de dotjes verwoordt de evolutie in de voorstelling. Met een stem zo frèle en ijl als alleen jonge meisjesstemmen kunnen klinken, zingt ze in het begin 'Wilkom in Babel wie niemand versjta niemand.' Op het einde zingt ze 'wie alle verstja alle.'

Dit stukje dialoog is me ook bijgebleven: Ihre Name? Babeljani tutti.

Elkaar ondanks spraakverwarring proberen begrijpen is vandaag sowieso een boeiend en relevant thema. Als eerste kennismaking met opera vind ik het ook nog eens een geniale zet, die onbegrijpelijke mix van talen en klanken, van Swahili tot West Vlaams. Een opera moet je immers niet helemaal verstaan, die moet je voelen. 'Nu is hij triestig en zij bang' moet ik bij een Italiaanse opera - wat is dat lang geleden!!! - immers ook afleiden uit de toon, het ritme, de muziek.

Nog voor de voorstelling zit ze te popelen, daar ergens links vooraan.


De dochter verstond er zo goed als geen woord van maar heeft wel alles begrepen. 'Die ene was de weg kwijt en wist niet wie hij was. Hij kende zijn naam niet. Hij werd uitgelachen en voelde zich alleen. Daarna werden de twee jongens verliefd op hetzelfde meisje. Bij die ene was het wederzijds, de andere wou de macht over de stad en was zo bazig dat de hele stad in elkaar viel. Daarna kwam het weer goed. Het meisje heeft die twee jongens terug levend gekust en de stad was weer samen.'

Ze had ook alles gezien. 'Kijk, mama, die muzikanten knippen mee met hun vingers. Waarom veranderen ze soms van plaats? Oh ja, omdat ze dan een ander instrument bespelen. De stad is gemaakt van kartonnen letters! En Chinese tekens! En Arabisch! Nu krijgen de zangers steeds meer kleur. Van wit naar bruin.'

Nadien op café moest ik één van hen vragen waarom. 'In het begin zijn we allemaal hetzelfde, daarna krijgen we steeds meer ons eigen karakter,' zei degen die uiteindelijk het meisje voor zich wint. Waarop zij: 'Ik dacht eerst dat jullie niet zouden bewegen, dat jullie gewoon op een rij zouden staan zingen. Maar opera is veel meer dan hoog en luid zingen. Het is dansen en toneel en decor en muziek en alles!'

Dus die eerste kennismaking met opera? Opera is wow. Opzet geslaagd.
Tegen dat haar chocomelkske-achteraf op was, wou ze in het kinderkoor.

Het volkslied van Babel, volledige partituur én karaoke

Geen opmerkingen:

Een reactie posten