zondag 15 november 2015

Kijk naar de helpers

Helaas, er is de laatste maanden weinig anders dan gruwelijk nieuws, ik ken onderhand de adviezen over 'hoe vertel je vreselijke actualiteit aan kinderen'. Vandaag doe ik er niets mee. Een reeks aanslagen in Parijs, waar we geweest zijn en nog teruggaan? Dat komt te akelig dicht bij hun wereld. Dus zetten we de radio uit en leggen de krant buiten bereik. (Geen TV in huis is deze keer wel handig.) Het is regel 1: scherm (kleine) kinderen af van info en beelden.

Van mij mogen ze best weten hoe de wereld in elkaar zit. Dat het niet altijd rechtvaardig of veilig is, dat er vreselijke dingen gebeuren. Geïnformeerd zijn ze hier wel degelijk. Dat er mensen (en kinderen) omkomen door bommen en in bootjes, door bevingen en bandieten, dat weten ze zeer goed. Maar op één of andere manier zijn dat dingen waarbij ik telkens kan zeggen dat het hen nooit zal overkomen. Bij dit nieuws kan ik dat niet beloven. Dus hou ik het liever van hen weg. Ver weg. Ik wil niet dat ze zich zorgen maken, bang zijn. Daarvoor hebben ze later nog tijd genoeg.

Mijn kleuter ga ik hopelijk weg kunnen houden. Ik denk niet dat de gruwel maandag spontaan in de vertelkring aan bod zal komen. Mijn 8-jarige is sowieso een alert kind - en bij dit soort dingen snel ongerust. Ik heb daarom liever dat we het haar zelf kunnen vertellen, voor ze elders iets te horen krijgt. Maar misschien doen we het pas maandagochtend. 'Er zijn dit weekend aanslagen gebeurd in Parijs, er zijn veel mensen gestorven, het was heel erg en het zou kunnen dat er vandaag op school over gepraat wordt.' Als ze vragen heeft - en die kans is groot - krijgt ze antwoord. Als ze beelden ziet - maar die kans is kleiner - dan doe ik zoals de moeder van Fred Rogers.


Ik besef wat een enorme luxekwestie deze vraag is. Twijfelen of en hoe ik mijn kinderen negatieve berichten uit de actualiteit vertel. Er zijn moeders en vaders die geen keuze hebben: ze zitten er met hun kinderen middenin.

Maar ik weet het dus niet. Hoe pakken jullie dit aan? 

Edit: Info die ik de komende week waarschijnlijk nog nodig zal hebben... De tips bij jeugdjournaal Karrewiet. Deze blog voor rouwverwerking. En hoe het nieuws afstemmen op de leeftijd van het kind. Grotendeels gesprokkeld via I.
    

7 opmerkingen:

  1. Ik ga eerst voor stap 1: zelf mijn eigen emoties ietwat onder controle krijgen. Ik geef mezelf nog 24 uur en dan doe ik het gesprekje.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nu je het zegt, ik heb dat waarschijnlijk ook onbewust toegepast. De berichten in de krant gelezen toen ze niet thuis waren. Dat ik bij dat beeld van uit ramen gegooide lakens om lijken te bedekken, stilletjes kon huilen zonder iets te moeten uitleggen. Bij ons zal het pas morgenvroeg zijn, haar zondagavond met de actualiteit naar bed sturen, leek me te moeilijk.

      Verwijderen
  2. dat van die helpers lijkt me alvast een goeie insteek. En de verhouding: uiteindelijk waren er maar 8 terroristen, maar het aantal mensen dat hun deuren openzette voor mensen op de vlucht was veel groter. De groep taxichauffeurs die gratis mensen in veiligheid brachten ook. De ordediensten en hulpverleners die hun eigen leven riskeerden om zoveel mogelijk overlevenden uit die concertzaal te krijgen. Zolang er solidariteit is, is er hoop!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed dat je dit zegt, die voorbeelden kan ik inderdaad geven. Ik moet toegeven dat ik het nieuws ook zelf een beetje ontlopen heb dit weekend. Dat er zoveel hulp was, wist ik dus niet. Merci.

      Verwijderen
  3. Wij hebben zoiets verteld als jij nu schreef. Aanslagen gebeurd, mensen gedood, dit is allemaal heel erg. En als ze vragen heeft dan beantwoord ik die zo kort en bondig als maar kan. Ik wil geen vragen opwekken met mijn antwoorden maar haar ook niet meer info geven dan waar ze om vraagt. DL (7,5) maakt zich ook snel zorgen om dingen. Heeft maanden angst gehad om doodgaan omdat je dan in een kist gaat. Ze was 4 en de opa van een klasgenootje was overleden.. Maar ik zorg dat ze wel langzaam leert dit soort berichten aan te horen en het tegelijk te kunnen relativeren. Want als ze straks ouder wordt houd ik haar niet weg van het nieuws en moet ze het wel zelf kunnen hanteren.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Da's natuurlijk zeer waar, op termijn moeten ze dit nieuws leren hanteren. Alleen... Met de meer gevoelige kinderen weet je haast op voorhand dat het daar in dat hoofd en dat hart zwaar tekeer zal gaan. Soms wou ik dat "groot worden en slecht nieuws leren plaatsen" niet moest samengaan, dat zou pas een mooie wereld zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Helemaal mee eens. Daarom is het goed als ouders hier de controle over te houden. We kunnen ze niet van de wereld buitensluiten maar we kunnen de wereld wel met kleine stappen binnenlaten.

      Verwijderen