Meter 1

Weggaan is kinderen uitbesteden. Kwam dat even goed uit! De oudste was dat weekend door haar meter hoe dan ook al uitgenodigd voor een fietstocht. Samen met het andere metekind. Het werd een tweedaagse van in totaal 55 kilometer en Jana heeft duidelijk van elke seconde genoten. Verhalen waaraan ik kop noch staart krijg. Over ijsjes en pony's die honden bleken, GUB's en hoe je die kunt beschermen, het frietkot, de slaapzak van de jongens. Het kasteel dat ze onderweg passeerden: wie er allemaal mag komen wonen als dat domein van hen was.

Het was duidelijk heel gezellig op die extra lange onderwater-tandem. En overal waar we nu fietsen in Gent en omstreken roept ze: 'Hier zijn we ook geweest!' Met hun route in het achterhoofd, kan het nog kloppen ook.

Omdat ze er een jaarlijkse traditie van willen maken, trok ik voor het vertrek nog gauw enkele foto's. Niet dat de artisanaal gefotoshopte uitnodiging niet mooi was. Integendeel. Haar meter doet het betere knip- en plakwerk. Maar ik weet ook hoeveel ballen zij doorgaans in de lucht houdt. Een gewone foto waarbij iedereen alvast op de fiets zit, neemt haar een volgende keer misschien wat werk uit handen en dient even goed. (En zie op de tweede foto hoe Jana tot en met de struik enthousiast blijft zwaaien. Wat een vrolijk vertrek. De toon was meteen gezet.)