Die van mij gingen zoals steeds goed gemutst naar school.
Zeker op 1 september is het daar in de eerste plaats een prettig weerzien, niets geen traantjes.
Zij: meteen in de kring, gillen om de grapjes van de meester.
Hij: onmiddellijk in de weer met plasticine, gekke mannetjes maken.
En de grote mensen: glimlachen om die reuzenboekentas die met dat kindje wegloopt, oren gespitst voor de nieuwe namen in de kring, elkaar een beetje over het verlof vertellen, ondertussen plasticine rollen, de baby-mascotte van de klas over de speelplaats leiden.
Kortom, thuiskomen.
Maar voor mijn schoonvader is 1 september vandaag anders dan anders. Want voor het eerst loopt hij op een dag als vandaag niet meer in directeurspas over de speelplaats. Zo met de handen op de rug.
Ik weet niet of dat eigen is aan de functie of eerder iets genetisch... Want zowat alle kleinkinderen van die tak van de familie struinen met hun handen op hun rug. Op het afscheidsfeest verwerkten zijn kinderen het directeursloopje in een speech. (Vandaar de stiltes in de video, daar moest over gepraat worden...)
Dag directeur Lukas Boesman kort from Wouter Boesman on Vimeo.
* Vake, je hebt zoveel leerlingen laten afzwaaien, oversmijt je nu niet in het vrijwilligerswerk
en geniet ook een beetje van een welverdiend pensioen. *
Geen opmerkingen:
Een reactie posten