vrijdag 25 april 2014

Werkelijk gigantische villa

Wanneer mijn vader verjaart, trakteert hij zichzelf op een uitje met zijn dochters. Vorig jaar gingen we naar deze madam, dit jaar naar Wouter Deprez. Iets om te lachen, daar houden wij wel van. Zeker als ietwat absurde dingen ook heel herkenbaar blijken.

Maar bij zijn voorstelling gisteravond was het niet alleen om te lachen. Door verschillen tussen het leven hier en in Zuid-Afrika te proberen begrijpen, laat hij stoutmoedig enkele heilige huisjes wankelen.  Wie doet het nu werkelijk drie keer per week - zoals de gemiddelden in enquêtes beweren - wanneer er ook nog een voltijdse job en gezin zijn? Waarom laten we ons allemaal vangen aan het kopen van een te duur huis met bijhorende lening? Is het echt zo dat de economie altijd maar moet groeien, kan het niet gewoon status-qou blijven? Waarom moeten we altijd zoveel kopen, kunnen we niet wat meer gewoon plezier maken en genieten?

Dat zegt hij tussen de grappen door dat hij het soms zo alleen vindt, dat we allemaal zo op ons eigen eilandje zitten. (Tip: er zijn nog een aantal plaatsen vrij voor de voorstelling.)


Ik moest er deze week vaak aan denken. Jana op bosklassen, Allerliefste in Milaan: dan blijven enkel ik en Lukas nog over. Natuurlijk geniet ik dan ten volle van zijn vrolijkheid en aaibaarheid. Hij brengt op zijn eentje genoeg leven in huis. Toch is dat huis dan véél te groot: plots lijkt ons (toegegeven, best ruim) rijhuis een gigantische villa! Zo eenzaam voelt het.

Zou het deze week minder alleen geweest zijn met minder van die eilandjes-mentaliteit? Als we met z'n allen maar meer samen en minder "tè wat ta tè" zouden doen?

Ik weet het niet helemaal. Ik hou van zoete inval af en toe. Van delen met elkaar. Maar ook van mijn eigen ruimte. En zeker van mijn allerdierbaarsten rond mij. Nu ze hier terug allemaal liggen te slapen, weet ik ook dat dat eilandje met de mijnen van alle reisbestemmingen het leukste plekje blijft.

Ik ben vaak heel gelukkig op mijn afgezonderd stukje. Alleen van daar uit kan ik vertrekken naar de rest van de wereld.
    

Geen opmerkingen:

Een reactie posten