Morgen hebben ze allebei actuaronde in de klas.
Lukas - bijna 4 jaar - brengt de discussie over de numerus clausus in de artsenopleiding. Ik ben benieuwd hoe hij dat zal aanpakken. Al vermoed ik dat het vooral de foto is die hem interesseert: drie mensen in witte jas die met stethoscoop en lichtje en al die andere instrumenten die hij van de huisarts kent, rond een levensgrote pop doktertje staan te spelen.
Jana - 6 jaar - wil het over deze film hebben. Haar mondelinge uitleg bevat alvast een aantal gruwelijke elementen: altijd luisteren naar de baas, hard werken, honger hebben en geslaan worden, arm en niet vrij zijn - vroeger werden mensen soms bij zo'n baas geboren en waren ze hun hele leven gevangen.
De actuaronde in de kleuterjaren gaat nog redelijk onschuldig over pasgeboren zeehondjes, reddingsacties, enzovoort. In de middenbouw vliegen de aanslagen, oorlogen en rampen hen om de oren. Ik weet niet altijd hoe ik hen de wereld best uitleg, er zijn zoveel gruwelijke zaken van vroeger en nu. Liefst van al houd ik dat nog een beetje van hen weg. Wanneer aan het ontbijt de krant op alweer zo'n bloederige foto openvalt, blader ik snel door. Maar met zo'n actua-oefening moét ik wel. En dat is oké, uiteindelijk wil ik toch dat mijn kinderen een ruim perspectief krijgen en - dat vooral! - beseffen hoe goed wij het hebben.
Dat Jana - om maar iets te zeggen - informatie kan opzoeken in een ongecensureerde krant, daarna in het bakje met scharen rommelt om de foto uit te knippen, een volle lijmstift neemt om het op een blaadje te kleven (massa's kladpapier ter beschikking versus Unicef zamelt geld in voor schriftjes) en vervolgens tussen de stiften in haar pennenzak naar een stylo grabbelt om in haar allermooiste handschrift de titel de noteren, dat is toch pure chance en enorme luxe?!
En dit schreef ze: "een artikol oover een film oover slaaven."
De fonetische spelling van artikel... Zou dat een gelukkig meiske uit Gent zijn?
Edit: Vanavond bij de boterhammen vroeg ik hoe het ging. Toen Lukas enthousiast over een cake met appels begon te vertellen, was Jana de eerste die het doorhad: hij heeft de achterkant getoond! Daarop stond een reclame voor appels...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten