Coureur

Echte coureurs zitten niet alleen op het zadel, ze sleutelen ook zelf aan hun fiets. Daarvoor krijgen ze alvast mijn grootste respect. Toen ik me een tweede keer aan een voor en na waagde, stond ik opnieuw versteld van de hoeveelheid bouten en moeren van een tweedehands kinderfiets. Een praktisch vrouwmens zoals ik plakt dan alle losgeschroefde vijzen netjes waar ze horen: op het spatbord, aan het remkabeltje. In de hoop dat het opnieuw monteren nadien veel vlotter verloopt.

En ik moet toegeven: op die manier gestructureerd verliep het sleutelen best rustgevend. Al heeft Allerliefste de laatste fase van me overgenomen. Met een ontstellend gemak en een beduidend hoger tempo monteerde hij alles weer op de juiste plaats, mijn systeem met goed bewaarde vijsjes leek hij zelfs niet nodig te hebben. Veel werd duidelijk: er is aan mij slechts een zeer middelmatige hobby-coureur verloren gegaan. 

Ik maal er niet om. Onze doelstelling - een goedkoop maar degelijk en mooi uniseks fietsje - hebben we gehaald. (Ik begrijp maar niet dat die expliciet meisjes- of jongensachtige dingen ook bij gemengde gezinnen zo goed blijven verkopen... Zoiets als een fiets moet je toch kunnen doorgeven? Eerst zal de dochter hiermee het volle leven inrollen, daarna de zoon. Groter worden met elkaars spullen vind ik schoon.)