Aan tafel vraagt Allerliefste wat Lukas van de kleuren vindt die hij - eindelijk - uit elkaar begint te houden.
Wat vind je van geel?
Mooooi!
Wat vind je van blauw?
Mooooi!
Wat vind je van rood?
Mooooi!
Wat vind je van groen?
Mooooi!
Wat vind je van mama?
Ik weet waar Allerliefste op aanstuurt en glimlach bij voorbaat. Al ben ik een romantische ziel, een onrechtstreeks compliment als wat er nu zit aan te komen, apprecieer ik zo nu en dan meer dan rechtstreekse zeemzoeterij.
Maar Lukas weet niet waar zijn vader op aanstuurt. In al zijn onschuld draait hij zich naar mij, met zijn neusje opgekruld en zijn ogen van voorpret samengeknepen. Zo ziet zijn snoet eruit wanneer hij een mopje gaat maken. Maar hij trekt ook zijn schoudertjes op, een beetje verlegen. En hij schreeuwt het niet van de daken, waardoor ik weet dat het geen mopje maar echt gemeend is. Met zijn schattig accent en zijn tong iets te ver tussen zijn tanden, antwoordt hij stralend:
Heel leuk.
U zult het misschien niet helemaal begrijpen, maar daar kan ik dus nog dagen op teren.
Op de voorzet van de ene, het onverwacht binnenkoppen van de andere.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten