Hoewel, verrassing... Zo zot als zij van paarden is, leek het niet meer dan logisch.
Leuke dag, schoon bos, warm zonnetje en een meer dan tevreden zus.
Alleen de begeleiders waren niet zo heel vriendelijk. Eentje begon al onmiddellijk te zagen toen ze mijn fototoestel zag. "Ik heb nog gezegd dat ge niets moogt meenemen wat loshangt. Als we straks gaan draven, weet ik niet of uw toestel daar tegen kan, hoor. En galopperen gaat gij helemaal niet mee kunnen doen."
Toen de draf begon stak ik dat toestel stevig onder mijn oksel en weg was ik. U had me moeten zien gaan, door die bossen daar. En even later moest ik mijn gezicht ernstig in de plooi houden, zoveel leedvermaak had ik toen we met z'n allen moesten stoppen omdat ze de jas die rond haar middel geknoopt zat, onderweg was verloren. Ha!
Trouwens blij dat ik dat toestel mee had. Echt mooie foto's kunnen trekken van mijn zus, zo hobbelend op een paard en uit de losse pols. (Want door de lens kijken lukt niet echt als je ook nog de teugels wil blijven vasthouden en liever niet tegen een boom rijdt...)
Maar dertig, dat is een mooie verjaardag en deze werd dan ook heel mooi gevierd. Proficiat, hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten