Eindelijk is dat boek uit! 'De jaren met Laura Diaz' van Carlos Fuentes. Ik ben eraan begonnen toen we daar op vakantie gingen en het is nogal een turf. Meer dan 500 bladzijden, de auteur is - dixit Allerliefste - 'de Mexicaanse combinatie van Harry Mulish en Etienne Vermeersch.' (Wat hou ik ervan als wij dezelfde boeken lezen en daar met elkaar over spreken.)
Blij dat het uit is, maar nog steeds zit ik wat gewrongen. Ik weet namelijk niet wat ik ervan moet denken, hoeveel sterren ik het in mijn hoofd zal geven.
Er zaten mooie zinnen in: 'Januari is koud. Stofwolken in februari. Maart is gloeiend heet. In de zomer regent het. In oktober herinneren de onweersbuien rond de herfstnachtevening eraan dat schijn bedriegt. December is doorzichtig. Januari is koud.'
Al las ik tussendoor nog mooiere zinnen in 'De Melkweg' van Bart Moeyaert. (Tja, ik ben een veel-lezer. Een door-elkaar-lezer.) Zoals deze: 'Hij legde zijn hand op mijn hoofd en aaide mijn gedachten.'
'De jaren met Laura Diaz' riep een sfeertje op waardoor ik me op den duur in het boek begon thuis te voelen zoals ik me ooit in México D.F. thuis voelde: als een vreemde. Ik herkende de merkwaardige figuren, de typische geuren, de straten, de recepten die Fuentes beschreef en werd - zoals toen in real life - nieuwsgierig naar meer.
Maar enkel dat maakt het nog niet tot een goed boek, natuurlijk. Want ondertussen - en dat doe ik niet als ik dat ander boek in één ruk uit wil krijgen - las ik ook 'In mijn hoofd', de gebundelde gesprekken van Martin Heylen met Raymond van het Groenewoud. Daarin kwam de discussie over het wel of niet uitlezen van boeken die je niet meteen te pakken krijgen.
Hoe zit dat bij U? Duidt U mooie zinnen aan? Leest U vanalles door elkaar? Leest U boeken uit die U niet meteen aanspreken? (Zo ja, moet ik dan toch opnieuw beginnen aan "De naam van de Roos" van Eco en "Sneeuw" van Pamuk? Aan de 100 eerste bladzijden vind ik niks. Daarna heb ik de boeken weggelegd.) En weet U daarna soms ook niet wat U er nu eigenlijk van vindt?
Bij 'De jaren met Laura Diaz' ben ik blij dat ik uiteindelijk doorzette en blij, misschien nog blijer, dat ik het nu terug in de kast kan zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten