Frullen

Dit stukje recykleren belandt binnenkort in mijn oma-doos. De doos die ik aanleg met alle kleertjes waar ik geen afstand van kan doen, al het speelgoed dat ik wil doorgeven aan eventuele kleinkinderen, alle herinneringen die ik wil bewaren voor als zij groot zijn - en als zij daar niet in geïnteresseerd zijn, dan voor mezelf.

Een knoopjesdoek die ik bij mijn moeder bestelde tijdens Jana's babytijd, toen ik nog niet kon naaien. Gemaakt uit restjes stof, met linten, knopen en een embleem gered van allerlei oude kledingstukken.

Ik zie haar voor mij terwijl ze het samenstelt: "Van die knopen maak ik een gezichtje, met dat lintje maak ik oorbellen, Snoopy op die rode knoop gaat ze leuk vinden - net een circushondje balancerend op een bal, en in het stoffen zakje vanachter kan ze van alles verstoppen." Ik zie ook haar knopendoos voor mij: een kleine, houten sigarenkist waarin ze alles soort per soort heeft samengebonden met draad, de losse knopen waarvan ze maar één exemplaar had tussen de trossen verzonken op de bodem. Ik herinner me zondagmiddagen waarop ze dat urenlang zat te sorteren.

Daar denk ik aan terwijl het ondertussen al Lukas is die met het doekje frult en prutst en kiekeboe speelt met zijn tuut in het zakje. Bijna voor het laatst, mijmer ik, want ook hij wordt ondertussen zo snel groot. Als ik het binnenkort in mijn oma-doos opberg, zal het intensief door die kleine handjes gegaan zijn. En wie weet, later weer.

Maar zeg, had/hebt U dat ook, een oma-doos?