Dit weekend bijvoorbeeld... Wij zouden -ook een beetje voor het werk- met het hele gezin naar Limburg trekken. In het onherbergzame Neerpelt was namelijk een kunstenfestival gepland voor baby's en peuters. Zoveel van dat soort activiteiten voor de allerkleinsten bestaan er niet. Dus wij zouden er een weekendje van maken: twee workshops op zaterdag, eentje op zondag en misschien nog een lange wandeling in de namiddag.
Ik zond een mailtje met de gepaste leeftijd van Lukas, onze top drie van workshops en de vraag of Jana (net iets te oud) ook kon meekomen. Niet om de plaats in de nemen van een ander babietje of peuter, maar om net als wij tijdens een workshop bij Lukas te zijn. Twintig babies kunstig laten zijn, dat gaat niet zonder evenveel begeleiding. Als Jana op die manier naast ons kon staan, met haar ogen en oren open, kon ze mee genieten. Maar neen, dat mocht niet. Er was een speeltuintje in de buurt waar één van ons met haar kon ravotten, de ander kon dan met Lukas naar het festival.
Met pak en zak naar Limburg treinen. Met het ene kind een beetje sjoemelen qua slaaptijden en improviseren voor groenten- en fruitpap. Met het andere kind bijna twee dagen doorbrengen op een speeltuin. Zoveel hebben we niet over voor kunst.
En ik versta dit soort dingen niet. Redeneert U even mee? De doelgroep van het evenement zijn jonge kinderen. Wat hangt daaraan vast? Ouders, grootouders, meters, peters, oppas, whatever. Wat hebben die soms nog? Andere kinderen. Waar moeten die naartoe? Hun plan trekken.
Geef mij 500 € en ik adviseer de organisatie om iets leuks te voorzien voor oudere kinderen. Geen apart festival, geen grootse activiteiten. Gewoon goede/leuke kinderopvang. Als deelnemer wil ik daarvoor graag extra betalen. En in ons geval wilden we zelfs de hele provincie Limburg sponsoren: een heel weekend aan toerisme doen.
Een gemiste kans. In plaats daarvan gingen we naar Sfeer.
Sfeervol was het wel, maar ik zal nog heel veel keren 500 € moeten aanrekenen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten