"Lukas, wil je nog fruitpap?" [+ gebaar NOG]
"Lukas, nog een hapje eten?" [+ gebaar ETEN]
Zijn reactie tot nu toe: "Huhuhuuu!"
Doorgaans interpreteer ik dat als een ja.
Vorige week zondag (niet geblogd wegens ziekte) keek hij tussen elke hap fruitpap geconcentreerd naar zijn handjes. "Ik moet hier iets mee doen om te tonen dat ik nog wil. Maar wat?"
Handjes draaien!!
Dolle pret.
* Mijn zoon, het is niet het juiste gebaar, maar dat geeft niet. Het is ook allemaal niet zo makkelijk gelopen. Een paar maand geleden deed je al een rudimentaire versie van het gebaar voor MELK. Ja, ik herkende het wel hoor, dat knijpen van je vingers. Maar ik kon jou toch moeilijk elke keer de borst geven als je dat met je handjes vroeg, zo ongeveer om het uur? Begrijpelijkerwijs liet je dat gebaar al snel weer achterwege. Ik dacht dat je het bijna helemaal had opgegeven, dat je alleen het liedje van handjes draaien leuk vond en de rest maar niks. Zondag kwam dan toch die bevestiging: je weet dat je iets kan zeggen met je handen. Fantastisch! De klik is gemaakt, nu alleen nog het juiste gebaar. Geen zorgen, neem je tijd maar. Voorlopig versta ik je wel. Alleen als je me binnenkort meer en complexere dingen wil vertellen, is het wel zo handig. Ik kijk er naar uit en zal jouw vingertjes aandachtig volgen. Kus, je mama. *
Lukas was misschien in zijn vorig leven een klein paardje? :) Bon, zo moet dat dus, ik ga dat hier subiet ook eens proberen tijdens de fruitpap. Merci voor de eerste les!
BeantwoordenVerwijderen