Bis
In de winter wordt het vroeg donker. "Ja," zegt ze, "in de winter wordt het goed donker."
Behalve gisteravond. De hemel was wit en daarom vond ze niet dat ze al slapen moest.
Eénmaal overtuigd deden we in bed dwarrelende sneeuwvlokken na. "Zoals vogels."
Zij heerlijk kwetterend over vanalles en nog wat. Maar toen ik vertelde dat het,
sinds ze in mijn buik groeide, al elk jaar gesneeuwd heeft, werd ze stil.
Stil zoals de wereld vandaag. Stil en traag. Zo heb ik het graag.
Edit: De volgende ochtend. "Wow, dat kraakt." Zij en ik blij als kleine kinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten