Groentenpap eten gaat natuurlijk nooit vanaf dag één vanzelf. Zeker als baby al een klein hongertje heeft, kan-ie maar weinig geduld opbrengen voor het happen van een lepel, moeizaam naar achter proberen kauwen en doorslikken.
Dus kwam er geplette wortelpuree en zette hij het op een brullen. "Wil je liever eerst MELK?" gebaarde ik.
Het was haast miraculeus: hij keek, werd helemaal stil en krulde zijn lippen alsof hij "JA, melk!" wilde zeggen.
Dat is nu een paar weken geleden, hij net een half jaar, dat ik me zekerheid kon zeggen: hij begrijpt het gebaar voor melk, waarschijnlijk begrijpt hij nog een aantal andere babygebaren.
Deze gebruiken we momenteel: MELK, SLAPEN, ETEN, LEKKER, KLAAR, TUUT, DOEK, LICHTJE, JANA, (T)HUIS. Ik twijfel om er nog een paar toe te voegen: DRINKEN (maar dat is voorlopig alleen maar melk), SPELEN/SPEELGOED, NOG. Maar soms is het al moeilijk genoeg om de bestaande consequent te gebruiken. Af en toe vergeet ik er wel eentje, zeg ik het woord zonder gebaar. Of heb ik letterlijk mijn handen vol (met hem, een wasmand, de theepot, afwas...) dat ik niet kan gebaren terwijl ik tegen hem babbel.
Hoe dan ook, vanaf nu is het opletten of hij al iets terug gebaart. Oh, wat kijk ik er naar uit om zijn gesticuleren te kunnen interpreteren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten