woensdag 24 november 2010

Spoed

Ze viel op de speelplaats een ferme buil op haar hoofd. Kreeg een enorme plakker en even later enorme koorts. Nog later begon het overgeven en trokken we naar de dokter van wacht - die avond gelukkig! toevallig! in ons vertrouwd wijkgezondheidscentrum.

Daar waren ze er ook niet helemaal gerust op: ofwel naar spoed en ons voorbereiden op een hele nacht observatie aan de monitor. Ofwel haar thuis om de twee uur wakker maken en kijken of ze nog alert reageert. Omdat we dat laatste al helemaal niet zagen zitten... - Wat is alert reageren? En gaan we die twee uren tussenin gerust kunnen slapen?

Met z'n allen° naar spoed. UZ Gent, daar hebben ze altijd een pediater paraat. Bleek het gelukkig geen edit: een zeer lichte hersenschudding. En verder gewoon ziek (het braken ging samen met de koorts, haar verwarring had te maken met ijlen, niet met de val).

Maar sinds vannacht weet ik dus dit: de eerste zes uur na een zware val zijn cruciaal. Was het kind -zelfs zeer kort- bewusteloos, moet het kind braken (vaak non-stop), draaien de ogen weg, is het kind niet meer alert? Onmiddellijk naar het ziekenhuis! De volgende zes uur moet je verder observeren, maar signalen zijn dan al minder onrustwekkend. Al wat na vierentwintig uur gebeurt, staat los van het ongeluk in kwestie. *Nel, misschien iets voor de EHBO-pagina?*

En wat ik sinds vannacht ook weet: drie wasmachines draaien, evenveel keer het beddengoed verversen en tussendoor nog wat borstvoeden is daags nadien niet bevorderlijk voor mijn productiviteit op de arbeidsmarkt.




° Jana wou mama en papa mee. 't Was precies het moment niet om daarover te discussiëren. En eigenlijk wilde geen van ons achterblijven, wachtend op het verdict. Gelukkig sliep Lukas tijdens onze gezinsuitstap vredig door alles heen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten