Poera!

Ze werd drie. De leeftijd waarop je...

... zelf je kroon maakt.
... nog niet in één keer maar wel al heel vlot alle kaarsjes uitblaast.
... op alle feestelijke foto´s met een geschonden snoet prijkt
    (de leeftijd waarop je elke dag blutsen en builen oploopt).
... taalgrapjes maakt en dus roept van "Piep piep piep... Poera!"
... volleerd wafels bestelt omdat je exact weet wat je wilt
    (boter en toefjes slagroom met daarop gekleurde suikerbolletjes).

En als verjaardagscadeau een winkeltje. Gebricoleerd van oude mandarijnkistjes (voorzienig gespaard tijdens de vorige winter), een restje verf, een paar planken uit de kelder, spullen uit de kringloopwinkel en lege verpakkingen. Kortom, een cadeau van beperkte financiële waarde dat uren spelplezier garandeert.

Een cadeau ook vol sentiment. Allerliefste voelde zich een échte vader toen hij in het grootste geheim met boor en zaag aan de slag ging. Spontaan maakte hij zelfs een bloemetje in de zijwand. Uiteraard smolt ik weer helemaal. En vind ik spelen in dat winkeltje zelf heel leuk. Met de nep-gsm en de kleine handtas. Met de kassa en de valse munten. Elkaar 'mevrouw' noemen en Jana die nog niet helemaal snapt dat ik eerst geld van de winkel moet nemen om dan als klant terug te komen en te betalen. Voorlopig neemt ze alle rollen tegelijk voor haar rekening.

(Alleen het opruimen van de talloze mini-verpakkingen is iets minder...)

* *** Meter, peter, familie en vrienden: Bedankt, U was weer geweldig! Van ´s morgens tot ´s avonds is ze nu winkeljuffrouw. Wij hebben altijd 3 euro op zak... ***